მთავარი
პარადოქსი: ოპტიმისტს სჯერა, რომ ჩვენ ვცხოვრობთ ყველაზე კარგ
სამყაროში, პესიმისტს ეშინია, რომ ეს მართლაც ასეა. მერფის
კანონებიდან:
- ოპტიმისტს
უკეთ გადააქვს წარუმატებლობა და ცხოვრების სიძნელეები, მისთვის
წარუმატებლობა არის, არა დამარცხება ზოგადად, არამედ გაკვეთილი,
რომელიც , მან დღეს ვერ გაიარა, მაგრამ აუცილებლად გაივლის
ხვალ.
- ოპტიმისტი,
არ ავადმყოფობს, შესაძლოა განიცდიდეს მცირე სისუსტეს.
- ოპტიმისტი,
არ ითრგუნება მხოლოდ განიცდის დროებით სიძნელეებს.
- ოპტიმისტმა
მშვენივრად იცის, რომ უფალი არ მისცემს იმ დავალებებს, რომელსაც ვერ
შევასრულებს. განსაცდელებს, რომელის დასაძლევადაც ძალა არ ეყოფა.
ამიტომ, ბედი უღიმით მათ და ეხმარებათ რთული სიტუაციიდან
გამოსვლაში.
- ოპტიმისტი
უფრო სწრაფად პოულობს მეგობრებს და უკეთ ამყარებს
ურთიერთობებს.
- ოპტიმისტის
შვილები იშვიათად, ან არასოდეს იმყოფებიან სტრესის ქვეშ.
- ოპტიმისტი
უფრო ადვილად ახდენს ზეგავლენას ხალხზე, ვიდრე პესიმისტი.
დასკვნა: თქვენ თუ პესიმისტი ხართ,
გაბოროტებული ხართ მთელ კაცობრიობაზე, ან მის ცალკეულ
წარმომადგენლებზე, თქვენ კი გინდათ განახორციელოთ საკუთარი ოცნება,
მაშინ თქვენ მოგიწევთ დროებით მაინც მიეჩვიოთ ღიმილს, გამოხატოთ
კეთილგანწყობა და გახსნილობა. ანუ, როგორც თავის დროზე თქვა გლაინმა:
„წარმატების საიდუმლო გულწრფელობაშია, როგორც კი თქვენ შეძლებთ მის
გამოსახვას, ჩათვალეთ, რომ საქმე გაკეთებულია.“