ყურადღების დეფიციტისა და
ჰიპერაქტივობის სინდრომის სიმპტომები ბავშვებში 7 წლამდე ასაკში
ვლინდება, თუმცა მისი შემჩნევა ძირითადად ხდება მაშინ, როდესაც ისინი
სასკოლო გარემოში ხვდებიან. იმის მიხედვით თუ რომელი სიმპტომი ჭარბობს
ბავშვში, სინდრომი იყოფა შემდეგ ტიპებად:
1. უყურადღებობის ტიპი:
ბავშვს უჭირს სამუშაოს ორგანიზება
და მისი დასრულება;
გონებაგაფანტულია, უჭირს
დეტალებისათვის ყურადღების მიქცევა, ინსტრუქციის გაგება, შესრულება და
დიალოგის წარმართვა;
ადვილად ივიწყებს ყოველდღიური
რუტინის დეტალებს;
2. ჰიპერატიური ტიპი:
ბავშვი მოსუვენარია და ბევრს
საუბრობს, უჭირს დიდი ხნით წყნარად ჯდომა, წრიალებს, ხშირად
აწყვეტინებს საუბარს სხვას ან იწყებს საუბარს შეუფერებელ დროს;
არ შეუძლია რიგითობის დაცვა და
ინსტრუქციების მოსმენა;
უმცროსი ასაკის ბავშვისთვის
დამახასიათებელია გამუდმებული სირბილი, ხტუნვა;
3. შერეული ტიპი:
ბავშვისთვის ერთნაირად
დამახასიათებელია ზემოთ მოყვანილი ტიპების სიმპტომები;
ყურადღების დეფიციტისა და
ჰიპერაქტივობის სინდრომი განსხვავებულია სირთულის ხარისხის
მიხედვით:
- სუსტი - უმნიშვნელოდ გამოხატული სიმპტომები ან მხოლოდ მინიმალური ჩამორჩენა სასკოლო და საზოგადოებრივ საქმიანობაში.
- საშუალო - გამოხატულია სიმპტომები ,,სუსტსა“ და ,,საშუალოს“ შორის.
- მძიმე - ჩამოთვლილი სიმპტომების გარდა ვლინდება სხვა სიმპტომებიც. მნიშვნელოვანი ჩამორჩენაა საშინაო, სასკოლო საქმიანობასა და თანატოლებთან ურთიერთობაში.
ჰიპერაქტიურობა უმეტესად იკლებს
გვიანი მოზარდობის პერიოდში, მაგრამ მაშინაც კი, მოზარდებისთვის
დამახასიათებელია ადვილი გაღიზიანებადობა, ხასიათის სწრაფი ცვლილება
და სიფიცხე. ის ბავშვები, რომლებიც შესაბამის დახმარებას იღებენ
მასწავლებლების, მშობლებისა და ექიმისგან, გაცილებით ადვილად ძლევენ
პრობლემებს და კარგად ეგუებიან სასკოლო გარემოს.
თიკო მაისურაძე
ყველა სტატია შექმნილია
არასამთავრობო ორგანიზაცია “დენდრონის” ბაზაზე და მათზე ვრცელდება
საავტორო უფლებები.